Leczenie

Choroba Raynauda - Leczenie

Leczenie zaburzeń mikrokrążenia u pacjentów z objawem Raynauda nastręcza szereg trudności ze względu na złożone, wieloczynnikowe podłoże oraz różnorodny obraz kliniczny.

Na początku leczenia konieczna jest modyfikacja stylu życia, mająca na celu zapobieganie i unikanie czynników powodujących skurcz naczyń, takich jak: ekspozycja na zimno, leki naczynioskurczowe, niektóre leki antykoncepcyjne, sytuacje stresowe. Ponadto pacjenci powinni zastosować się do zakazu palenia tytoniu oraz stosowania amfetaminy, kodeiny i kofeiny. W dymie tytoniowym wykazano obecność substancji obkurczających naczynia i uszkadzających naczynia.
Większość osób z pierwotnym objawem Raynauda nie wymaga leczenia farmakologicznego, a postępowanie przyczynowe nie jest możliwe ze względu na nieznanie przyczyny choroby.
Pacjenci z wtórnym objawem Raynauda wymagają postępowania terapeutycznego w zakresie choroby podstawowej, co wymaga leczenia pod kontrolą specjalisty. Czasem konieczna jest zmiana stanowiska pracy (przy chorobie wibracyjnej). Najprostszym sposobem na poprawę mikrokrążenia obwodowego i zmniejszenie nasilenia napadów jest rozgrzanie rąk, np. poprzez umieszczenie ich w miejscu o odpowiednio wyższej temperaturze, np. pod pachą. Pomocne bywa także uniesienie kończyn górnych, a następnie gwałtowne ich opuszczenie.
U pacjentów z objawem Raynauda o długotrwałym i ciężkim przebiegu, pomimo wcześniejszego postępowania profilaktycznego, zalecane jest leczenie farmakologiczne. Pojawienie się owrzodzeń na opuszkach palców jest bezwzględnym wskazaniem do podjęcia leczenia farmakologicznego. Farmakoterapia wiąże się jednak z możliwością wystąpienia objawów niepożądanych, takich jak bóle i zwroty głowy, nudności czy też osłabienie i obniżenie ciśnienia tętniczego krwi.
Przy braku poprawy pomimo leczenia farmakologicznego należy rozważyć postępowanie chirurgiczne.

Stąd też coraz większą uwagę zwraca leczenie niefarmakologiczne, które dzięki zastosowaniu nowoczesnych metod i technik stwarza nowe możliwości, oparte na kompleksowym, indywidualnym i holistycznym postępowaniu diagnostyczno-terapeutycznym.

Bibliografia – Zobacz